ഏഴരശ്ശനിയില് തിരിഞ്ഞു നോക്കീടാത്ത
മക്കളെന് സപ്തതി ആഘോഷിച്ചീടുവാന്
ഭാര്യസമേതരായ് കുഞ്ഞുങ്ങളുമായി
എന്നുടെ ഭവനത്തില് വന്നു നിന്നീടുന്നു
നല്പ്പാതിയൊപ്പമായ് മക്കള് വരുമെന്ന്
കാത്തു ദിനങ്ങള് കടന്നുപോയെത്രയോ
ജരാനര ബാധിച്ച എന്നെയിവരിന്നു
സ്വര്ണ്ണവും കസവുമണിയിച്ചൊരുക്കുന്നു
യമദേവന് മാടിവിളിക്കുന്നയെന്റെയീ
സപ്തതി കാണുവാനെന്തിത്ര മോഹം
തേങ്ങുന്നു ചിലരെന്നെ പുണരുന്നുമുണ്ടു
ഞാന് വല്ലാത്തൊരാനന്ദ നിര്വൃതി പൂകുന്നു
എന്തിനീകോപ്രായമെന്നറിയാതെ ഞാന്
വ്യാകുലചിത്തനായ് ചിന്തിച്ചിരുന്നുപോയ്
പേരമക്കള്തന് മധുരമൊഴികേട്ടു
നിര്വൃതി പൂണ്ടങ്ങിരുന്ന നേരത്തിലെന്
ആര്ത്തിമൂത്തീടുമെന് മക്കള്തന് ചെയ്തികള്
കണ്ടെന്റെ മാനസം വേദനയാര്ന്നുപോയ്
അവസാനമെങ്കിലും സപ്തതിവേളയില്
മക്കളെ കണ്ടു ഞാനാശ്വസിച്ചു
പുത്തനുണര്വ്വിന്റെ ചുടുനെടുവീര്പ്പുമായ്
സപ്രമഞ്ചത്തില് ഞാന് ചെന്നിരുന്നു