നൊന്തുപെറ്റൊരെന്‍ പൈതല്‍ എന്നെ വിട്ടകന്നപ്പോള്‍
പൊള്ളിയെന്‍ നെഞ്ചകം ചുടുവെണ്ണീര്‍ വീണപോല്‍
കുഞ്ഞിലെ വികൃതിയാം പൊന്നുണ്ണി തന്നുള്ളിലെ
നീറുന്ന നോവുകളെ അറിയാന്‍ ഞാന്‍ വൈകിപ്പോയ്
കാലത്തിന്‍ കാലിന്‍ ചിലമ്പൊച്ചയകന്നുപോയ്‌
ബവനവും നാടും വിട്ടു നീയും വിട ചൊല്ലി
കൂടെ പിറന്നോരൊക്കെ നിന്നെയും പ്രതീക്ഷിച്ചു
കാത്തിരിക്കുന്നു വീട്ടില്‍ ദിനങ്ങള്‍
എണ്ണീടുന്നു
കണ്ടു ഞാന്‍ പലവട്ടം കലങ്ങിയ കണ്ണുകള്‍
നിറഞ്ഞ മിഴികളാല്‍ നോക്കിയാ നേരത്തയ്യോ
പോള്ളീടും നെറുകയില്‍ ചുടുചുംബനം തന്നി
ട്ടുറങ്ങാതിരുന്നീടുമെത്രയോ നിശകളും
മൂങ്ങതന്‍ മൂളലും ശ്വാനന്‍റെ കുരയ്ക്കലും
കേട്ടു നീ ഭീതിയോടെ പുണര്‍ന്നോരാ രാവുകള്‍
വാരിയെല്ലുകള്‍ കാണും ഗാത്രത്തെയോര്‍തോര്‍ത്തു
ഞാന്‍
വേദന തിന്നോരെത്ര ദിനങ്ങള്‍ ഞാനോര്‍ക്കുന്നു
താതന്‍റെയടിയേറ്റു തിണര്‍ത്തീടും കാലുകള്‍
തടവി തലോടുന്ന എത്രയോ നേരങ്ങളും
ഉണര്‍ത്താന്‍ തുടങ്ങുമ്പോലുറക്കം നടിക്കുന്നു
രാത്രി തന്‍ അവസാനയാമത്തെ ഞാനോര്‍ക്കുന്നു
കുസൃതി കാണിക്കിലും വാത്സല്യം തോന്നീടുന്നു
ദേഷ്യവും ശകാരവും സ്നേഹമായ് തോന്നീടുന്നു
വെറുതെ കിടക്കുമ്പോളോര്‍ക്കുന്നു നിന്നെപ്പറ്റി
സുഗന്ധം വിതറുന്ന തേനൂറും നല്ലോര്‍മമകള്‍
രമണി രോഹിണി
No comments:
Post a Comment