അന്ധനായ്‌ ജനിച്ചു ഞാന്‍ ധരണി തന്‍ മടിത്തട്ടില്‍
അന്ധതയെന്തെന്നു ഞാനറിയാതെ ജീവിക്കുന്നു
അന്ധനെന്നുള്ള നാമം എന്‍കാതില്‍ കേട്ടെന്നാലും
ദുഃഖമെന്നുള്ളില്‍ തെല്ലും അന്നൊന്നും
തോന്നിയില്ല
കൂട്ടുകാര്‍ എന്‍മക്കളെ വര്‍ണ്ണിച്ചു കേട്ടനേരം
ആദ്യമായ് ശപിച്ചുപോയ് ഞാനെന്‍റെ വൈകല്യത്തെ
മക്കളെ ചേര്‍ത്തുനിര്‍ത്തി തഴുകി തലോടിഞാനും
ഉള്ളില്‍ ഞാനവരുടെ രൂപസൗന്ദര്യം കണ്ടു
സ്നേഹിക്കും പ്രിയതന്‍റെ സൗന്ദര്യം ചൊല്ലികേട്ടു
മൂകനായ് ഞാനും നിന്നു തെല്ലു വേദനയോടെ
ദൈവത്തിന്‍ വികൃതിയെ ശപിച്ചുപോയല്ലോ ഞാനും
എന്നുടെ ജീവിതത്തില്‍ ദുഃഖശാപവും പേറി
ഭുമിതന്‍
ഗോളാകൃതി കേട്ടു ഞാന്‍ പഠിച്ചല്ലോ
തൊട്ടു നോക്കിയാല്‍ കാണുമെന്നു ഞാന്‍ വിചാരിച്ചു
പൊന്‍ പുലരിയില്‍ പൂക്കള്‍ പുഞ്ചിരി തുകുന്നതു
കാണുവാന്‍
വെമ്പിമനം വല്ലാതെ തുടിക്കുന്നു
പൂങ്കുയില്‍ പാടീടുന്ന സുന്ദരഗാനം കേട്ടു
നൊമ്പരങ്ങള്‍ക്കല്‍പ്പം അവധി കൊടുത്തല്ലോ
കണ്‍മുമ്പിലുള്ള ഭംഗി കാണുവനെനിക്കീശന്‍
കണ്ണുകള്‍ തരാത്തതില്‍ വിതുംബിയെന്‍ മാനസം
നന്നായിരിക്കുന്നു
ReplyDelete